- syllaba
- syllăba ( sul- ), ae, f., = sullabê, a syllable.I.Lit., Plaut. Bacch. 3, 3, 29:* II.
syllaba brevior aut longior,
Cic. Par. 3, 2, 26:syllabarum numerus,
id. de Or. 3, 47, 183:syllaba longa brevi subjecta,
Hor. A. P. 251:syllaba prima brevis,
Ov. P. 4, 12, 12; Quint. 1, 5, 62; 7, 9, 13; Sen. Ep. 117, 5; 88, 42 et saep.:jurisconsultus, auceps syllabarum,
a word-catcher, captious critic, caviller, Cic. de Or. 1, 55, 236.—Transf., in plur., verses, poems:Verona docti syllabas amat vatis (i. e. Catulli),
Mart. 1, 62, 1.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.